Mijn reis naar vrijheid
Hi, ik ben Yvonne – of Yve (ief). Ik ben altijd al bezig geweest met fotograferen, maar ik leefde in de illusie dat je een ‘serieuze baan’ nodig hebt om te kunnen leven.
Toen ik ontdekte dat ik mag doen wat ik het allerliefst doe en daar ook van kan leven ging er een wereld voor mij open.
Ik werd niet ineens wakker met dat inzicht, het was een hele reis.
Modellenwerk
Vroeger wilde ik ontzettend graag model worden. Het leek mij heerlijk om te reizen en vooral ook om veel geld te verdienen met ‘gewoon jezelf zijn’. Toen ik op mijn 16e gescout werd door een modellenbureau dacht ik ‘nu ga ik het helemaal maken’. De realiteit was anders. Met mijn atletiekverleden en mijn gespierde bouw kreeg ik vaak te horen dat mijn benen te dik waren.
Ik ben nooit begonnen aan afvallen en letten op mijn gewicht. Daarvoor geniet ik teveel van het leven.
Wel heb ik leuke shoots mogen doen waardoor ik veel heb geleerd over poseren en weet ik alles over het ongemakkelijke gevoel wat je krijgt wanneer je net voor de camera staat tot wat het met je zelfvertrouwen kan doen wanneer je jezelf in ander licht ziet.
Van corporate baan naar wereldreis
Mijn reis naar ondernemen begint wanneer ik vast loop in een corporate baan als intercedent. Ik werk hard, maar haal er weinig voldoening uit. Wanneer ik ‘het spelletje’ snap, ben ik opzoek naar nieuwe uitdaging.
Ik overweeg opties als een huis kopen, een nieuwe studie, maar besluit op wereldreis te gaan en blijf 2 jaar weg. Ja, 2 jaar. Zonder tussentijds naar huis te gaan. Ik kan het mij nu eerlijk gezegd ook niet meer voorstellen. Maar tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Ik bezoek USA, Fiji, Australië, Nieuw-Zeeland, Japan, Bali en Vietnam waar ik tussentijds met horeca werk weer spaar voor de volgende bestemming.
Het doel van mijn reis is om rust te vinden en inzicht te krijgen in ‘wat ik later wilde worden’. Ik kom met heel wat inzichten en ervaringen op persoonlijk en spiritueel gebied in 2017 terug.
Wat is het verfrissend om buiten je comfortzone te stappen en zoveel mensen met verschillende visies op het leven en de wereld te ontmoeten. Ik voel me enorm rijk dat ik dat heb mogen meemaken.
Helaas weet ik nog niet wat ik wil gaan doen.
En wat doe je na een wereldreis..
Na een hele gezellige Nederlandse zomer voel ik mij onrustig.
Wat moet ik nu met mijn leven?
De makkelijkste stap die ik op dat moment kan zetten, is werken in de horeca. Het geeft mij de ruimte om te bedenken wat ik wil doen. Al voel ik ergens wel enige haast bij het vinden van het antwoord. Vrienden van mij zijn carrière aan het maken en kopen huizen. Ik werk in de horeca en woon bij mijn ouders. Daar word ik onrustig van.
Lingerie fotografie
Ondertussen ben ik diverse cursussen gaan doen. Coaching, Kinesiologie, Fitvak A – altijd iets met verandering en de (holistische) gezondheid. Maar van niets van dat werd ik echt laaiend enthousiast.
Tot een vriendin foto’s nodig had voor haar Instagram. Tijdens het maken van die foto’s merk ik dat ik er helemaal in op ga. (Een beetje zo’n momentje als uit de Disneyfilm Soul)
Ik vind het fantastisch.
Met mijn Nikon D3100, een lens die niet goed afgesteld was en weinig kennis van de techniek maak ik foto’s wat de eerste posts zijn op de instagram @yvefotografeert.
Ik zet steeds vaker meiden op de foto en word zelfs op een feest herkent door een paar meiden; ‘ben jij DE Yve, van Yvefotografeert?‘ haha.
Dat is toch wel een hoogte punt uit mijn ‘lingerie fotografie carrière’.
van alpaca's tot gyoza's
Het is een hele zoektocht en veel investeren om te komen waar ik nu sta. Ik fotografeer coaches, karts, alpaca’s, gyoza’s en nog veel meer. Nog steeds vind ik alles leuk om te fotograferen. Bruiloften, zwangerschap, bedrijven, interieur, portretten.
Ik heb nog zoveel moois wat ik mag leren en ontdekken op gebied van fotografie en ondernemen. Dat maakt het vak als fotograaf een perfect fit voor mij.
Looking back
Wat ik heb gemerkt is dat we opgroeien met verwachtingen en overtuigingen en weg willen blijven van afwijzing. We leren om ‘het goede’ te doen en ‘de juiste keuze’ te maken.
Toch is dat wat de buitenwereld van je verwacht niet altijd in lijn met wat jij het allerliefst zou doen, waardoor je jouw potentieel niet optimaal benut.
Daar ontstaat ook vaak de vraag: ‘is dit het nou’?
Luisteren naar je hart vond ik altijd zo’n loze kreet, want als je dat nog nooit bewust hebt gekund heb je geen idee hoe je kan ‘horen’ wat je hart te vertellen heeft. Het is voor mij een reis van persoonlijke ontwikkeling om te accepteren dat ik geen kantoorbaan hoef te hebben om ‘goed genoeg’ te zijn.
Ik heb namelijk heel lang gedacht dat fotografie niet goed genoeg zou zijn. Omdat iedereen kan fotograferen en wie denk ik dat ik ben dat ik mijzelf fotograaf kan noemen?
Maar elke dag ben ik dankbaar dat ik mag doen wat ik leuk vind. Nieuwe mensen ontmoeten is mijn brandstof, ik ben gek op netwerken en connecties leggen. Verhalen horen en nieuwsgierig blijven.
Wat is jouw verhaal?
